Dopasowanie wędzidła

Jednym z powodów, dla których konie odmawiają posłuszeństwa i manifestują swoją niechęć, jest złe dopasowanie wędzidła. Świadczyć mogą o tym takie zachowania jak otwieranie pyska, potrząsanie głową, manipulacja językiem, czy unoszenie wysoko głowy, napięcie mięśni szyi i usztywnienie ciała.

Przy wybieraniu wędzidła należy zwrócić uwagę na kształt kółek ( pierścieni ) i wiążące się z tym jego działanie. Średnica kółek nie powinna być zbyt duża, by nie uciskały na kości żuchwy, a także zbyt mała by uniknąć wsuwaniu się kółka do pyska. Zalecana średnica to 7,5 cm, jednak nie dla każdego konia wymiar ten będzie idealny. Także długość ścięgierza dobiera się indywidualnie w zależności od szerokości pyska konia. Za krotki ścięgierz, np. przy wędzidle zwykłym zwiększa możliwość przyszczypnięcia warg, powodując ból. Najlepiej jest zmierzyć szerokość między jednym, a drugim kącikiem warg i dodać 18mm, jest to wartość przyjęta za najbardziej optymalną. Nie bez znaczenia jest też grubość ścięgierza. Tradycyjnie przyjmuje się, że im jest grubszy tym łagodniejszy i na odwrót, im cieńszy tym jego działanie jest ostrzejsze.

Dziąsła okrywają ostrą krawędź żuchwy, gdzie w przestrzeni między zębowej spoczywa na nich ścięgierz. Mogą być cienkie, a te są bardziej wrażliwe, lub grube o nieco większej odporności. Niezależnie jednak od ich grubości zawsze pozostaną bardzo delikatną i wrażliwą częścią pyska końskiego, dlatego nie powinno używać się wędzideł o karbowanym, chropowatym, czy o skręconym ścięgierzu. Takie wynalazki łatwo kaleczą i działają poprzez zadanie bólu. W jamie ustnej konia nie zawsze znajdzie się miejsce na np. grube wędzidło, bądź kiełzno munsztukowe z wysokim kabłąkiem, dlatego wybierając grubość ścięgierza należy zwrócić uwagę na wielkość przestrzeni nad językiem, która uzależniona jest od wklęsłości górnego podniebienia i wielkości języka. Czasami koń nie ma w pysku wiele miejsca, a wędzidło o szerokim ścięgierzu wywiera wtedy stały ucisk na język, podniebienie i dziąsła. W takim przypadku wędzidło o cienkim ścięgierzu byłoby dla niego bardziej odpowiednie. Kolejnym ważnym elementem jest wysokość zapięcia wędzidła na pasku policzkowym. Powszechnie znana jest formuła, że należy zapiąć go tak, by jego ucisk utworzył na kącikach warg dwie fałdy skórne. Znowu zapomniano tutaj o indywidualności konia, także wargi mogą być cienkie bądź grube, a co za tym idzie mogą być mniej lub bardziej podatne na tworzenie fałd skórnych. Zbyt wysoko podpięte wędzidło może uderzać o zęby trzonowe konia, co jest dla niego bolesne, tak jak i zbyt niskie jego osadzenie w szczególności u ogierów, gdyż może obijać się o kły. Dlatego też wędzidło powinno być dobierane indywidualnie do każdego konia. 

 Drugim i wydaje się być najważniejszym aspektem jest działająca ręka jeźdźca. Za jej przyczyną nawet najłagodniejsze wędzidło może stać się źródłem bólu, a machina w postaci dźwigni np. pelham może stać się idealnym łącznikiem między człowiekiem, a koniem w przekazywaniu zamierzonych celów. Dlatego wybór kiełzna powinien być świadomy ze względu na jego działanie i nasze umiejętności, a także doświadczenie konia.